Owczarek Holenderski

Neia

Kraj pochodzeniaHolandia

WyglądŚredniej wielkości i masy, proporcjonalny, dobrze umięśniony, mocny, proporcjonalny pies o inteligentnym wyrazie i żywym temperamencie.

WielkośćDługość tułowia przekracza wzrost w kłębie w stosunku 10 do 9. Wzrost: Psy 57-62 cm, suki 55-60 cm.

SzataZe względu na typ szaty wyróżnia się następujące odmiany: a) krótkowłosą, b) długowłosą i c) szorstkowłosą.

MaśćOdmiana krótkowłosa: Na całym ciele dość twardy włos, nie przesadnie krótki, z wełnistym podszerstkiem. Kryza, portki i pióro na ogonie muszą być wyraźne. Umaszczenie to mniej lub bardziej wyraźne pręgowanie na tle brązowym (złoty pręgowany) lub szarym (srebrny pręgowany). Pręgowane jest całe ciało, również kryza, portki i ogon. Niepożądana jest zbyt duża ilośc czerni we włosie okrywowym. Preferowana czarna maska. Odmiana długowłosa: Na całym ciele długi, prosty, przylegający włos, szorstki w dotyku, bez kędziorków i fal, z wełnistym podszerstkiem. Głowa, uszy, łapy i tylne nogi poniżej stawów skokowych powinny być pokryte krótkim, gęstym włosem. Tył przednich nóg posiada dobrze wykształcone pióro, które staje się krótsze w kierunku łap. Cały ogon jest mocno owłosiony. Uszy nie mają pióra. Umaszczenie jak u odmiany krótkowłosej. Odmiana szorstkowłosa: Na całym ciele gruby, twardy, szorstki, zmierzwiony włos z wełnistym podszerstkiem. Szata powinna być gęsta. Warga dolna i górna powinny byc dobrze pokryte odstającym, nie miękkim włosem (wąsy i broda). Brwi są krzaczaste i zwisające nad oczami. Włos na czaszce, policzkach i uszach jest słabiej rozwinięty. Ogon mocno owłosiony. Wymagane są dobrze wykształcone portki. Umaszczenie: Błękitno-szare i pieprz z solą, srebrno- lub złoto pręgowane. Pręgowanie jest słabiej wyrażone na włosie okrywowym w porównaniu do innych odmian.

Głowa
Proporcjonalna w stosunku do ciała, bardziej długa niż masywna, bez zmarszczek, sucha. Kufa jest nieco dłuższa od czaszki, która powinna być płaska. Górna linia kufy jest prosta i równoległa do linii czaszki, stop niewielki. Nos zawsze czarny. Zęby mocne i równe. Zgryz nożycowy, tzn. przy zamkniętym pysku, siekacze górnej szczęki zachodzą blisko na siekacze żuchwy. Szyja nie powinna być zbyt krótka. Jest sucha, tzn. bez łałoka (podgardla), delikatnie przechodzi w górną linię tułowia.

Oczy
Ciemne, średniej wielkości, kształtu migdałowego, osadzone nieco skośne, nie okrągłe ani wyłupiaste.

Uszy
Raczej małe niż duże. Kiedy pies jest zainteresowany, są nastawione do przodu. Osadzone wysoko. Nie mają kształtu łyżkowatego.

Tułów
Mocny; lekkie wygięcie żeber. Klatka piersiowa głęboka, ale nie wąska. Jej dolna linia płynnie przechodzi w linię brzucha. Grzbiet krótki, prosty i mocny. Lędźwie mocne, nie długi ani wąskie. Zad nie może być zbyt krótki ani zbyt stromy.

Kończyny przednie

Mocne, dobrze umięśnione, o dobrej kości. Proste, ale o wystarczająco nachylonych śródręczach. Łopatki dobrze nachylone i przylegające do klatki piersiowej. Ramię dobrej długości.

Kończyny tylne

Mocne, dobrze umięśnione, o dobrej kości, o normalnym kątowaniu stawu skokowego; dlatego udo nie jest przesadnie odchylone od pionu. Pożądane jest umiarkowane kątowanie stawu skokowego, dzięki czemu śródstopie jest prostopadłe do podłoża. Łapy dobrze wysklepione, zwarte palce, nie przesadnie długie. Pazury czarne; elastyczne, czarne poduszki.

Ogon

W spoczynku ogon powinien zwisać prosto lub lekko wygięty, sięgając do stawu skokowego. W ruchu jest wdzięcznie zadarty do góry, nigdy zakręcony ani opadający na bok.